ماجرای خداحافظی اجباری قیصر امینپور از پرمخاطبترین مجله نوجوانان ایران
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۹۷۷۰۶
آخرین سردبیر مجله سروش نوجوان با اشاره به ماجرای خداحافظی مرحوم امینپور با این مجله گفت: قیصر در آن روزها بیشتر از آنکه نگران خودش باشد، نگران همکارانش بود. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مستند «ماجرا» در قسمت جدید خود، به ماجرای کنارهگیری زندهیاد قیصر امینپور از مجله «سروش نوجوان» و تعطیلی این مجله در رادیو صبا پرداخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مجله «سروش نوجوان» یکی از محبوبترین مجلات در دهه 60 بود که توانست با حضور نویسندگان و شاعران سرشناسی مانند زندهیاد قیصر امینپور به یکی از مجلات پرمخاطب برای نوجوانان تبدیل شود. اولین شماره آن در فروردین سال 67 با مدیرمسئولی مهدی فیروزان و سردبیری سه تن از نویسندگان و فعالان کودک و نوجوان منتشر شد: قیصر امینپور، بیوک ملی و فریدون عموزاده خلیلی.
اولین یادداشت این مجله به قلم زندهیاد امینپور با امضای «ق.الف» بود. او در این یادداشت با آگاهی به دغدغههای نوجوانان دهه 60 میپردازد. به گفته کارشناسان؛ تفاوت کار «سروش نوجوان» با دیگر مجلاتی که پیش از آن منتشر میشد، اولویت قرار دادن نوجوانان و موضوعات مرتبط با حوزه فرهنگ و ادب بود؛ برخلاف دیگر آثاری که بنا به اقتضای زمان، مسائل ایدئولوژیک در آنها پررنگتر بود.
سیدعلی کاشفی خوانساری، آخرین سردبیر مجله سروش نوجوان، در این مستند با اشاره به نقش این مجله در شکلگیری مطبوعات نوجوان به صورت حرفهای گفت: این مجله به همت زندهیاد قیصر امینپور و دوستانش پایهگذاری شد. با این مجله اتفاق خاصی در مطبوعات کودک و نوجوان ما رخ داد و به نظرم، یک مرحله مهم در تفکیک قائل شدن حرفهای بین مخاطب کودک با نوجوان، و به رسمیت شناختن مخاطب نوجوان و آرای و اندیشههای این گروه خاص شکل گرفت.
وی به تفاوت کار «سروش نوجوان» با دیگر مجلات و کارهای مطبوعاتی که تا پیش از آن منتشر میشد، اشاره و اضافه کرد: سابقه فعالیت مطبوعاتی برای نوجوانان پیش از این نیز وجود داشت، اما در «سروش نوجوان»، فهم خود نوجوانان در طراحی و ایده، برنامهریزی و تولید محتوا به نسبت قبل بیشتر مورد توجه قرار میگرفت. این مجله اندیشههای نوجوانان و نوجوانان نوقلم را به رسمیت شناخت؛ شیوهای که پس از آن، در خانه روزنامهنگاران جوان و روزنامه آفتابگردان تکمیل شد. در دهه 90 که من سردبیری آن را برعهده داشتم، دیگر نه یک بخش از مجله که تولید محتوا به تمامی در دست نوجوانان بود و بزرگترها فقط نقش مشاور را داشتند.
این فعال حوزه ادبیات کودک و نوجوان به ماجرای خداحافظی تلخ زندهیاد امینپور از مجله اشاره کرد و ادامه داد: به دورهای برخوردیم که بدگویی نسبت به مجله و فضای آن زیاد شد. قیصر دوست داشت این نهاد حفظ شود. آقای عموزاده خلیلی پیشتر از مجله جدا شده بود و آقای بیوک ملکی که کارمند رسمی سازمان بود، به رادیو منتقل شد. زندهیاد قیصر که جایگاه اداری نداشت، قرادادش تمدید نشد و از آنجا رفت. جالب است قیصر در آن روزها بیشتر از آنکه نگران خودش باشد، نگران همکارانش بود که در سروش کار میکردند. چندینبار برای دوستان پیگیر بود که بتواند شغلی دست و پا کند تا از برای گذران زندگیشان به مشکل برنخورند. روزهای تلخی بود که هیچگاه فراموش نمیکنم.
او با بیان اینکه معمولاً شرایط را به شکلی میچینند و موانع متعددی پیش پای یک نفر میگذارند تا او خود تصمیم به رفتن بگیرد، افزود: حتی قیصر در دورهای میزی نداشت که به کارهایش برسد. در سال 66 و 67 یک اختلافی در حوزه هنری ایجاد شد که سبب شد زندهیاد قیصر امینپور و مرحوم سید حسن حسینی از حوزه هنری خارج شدند. یکی از افرادی که با این افراد مخالفت جدی و شاید اختلافات شخصی داشت، شروع به بدگویی «سروش نوجوان» در نزد مسئولان میکند. نتیجه هم این میشود که مدیران صدا و سیما متقاعد میشوند که این ترکیب تغییر کند و قیصر دیگر در مجله نباشد و فرد معترض جایگزین او شود. با این تغییر میزان استقبال از مجله کم شد و در نهایت به تعطیلی مجله انجامید.
زندهیاد امینپور هشت ماه پس از تعطیلی «سروش نوجوان» درگذشت. با رفتن قیصر، مسئولان تصمیم میگیرند که مجله را دوباره راهاندازی کنند. کاشفی در اینباره گفت: کمتر کسی از مدیران فکر میکند که کارهای خوب گذشته را ادامه دهد. همه بیشتر دوست دارند که کارهای جدیدی انجام دهند. فضایی که پس از درگذشت زندهیاد قیصر ایجاد شد و اقبال دوباره جامعه و رسانهها به او، این تصور را ایجاد کرد که راهاندازی مجدد «سروش نوجوان» پس از 10 سال، خبر رسانهپسندی خواهد بود؛ بنابراین مدیران مؤسسه تصمیم میگیرند که دوباره مجله را راهاندازی کنند.
وی در ادامه از اقبال و نیاز نوجوانان به مجله گفت و ادامه داد: سروش نوجوان در نیمه اول دهه 70 که سالهای اوجش بود، با نیمه اول دهه 90، با جامعه متفاوتی مواجه بود. استقبال از نسخه کاغذی مجله در راهاندازی مجدد، در قیاس با نیمه اول دهه 70، کمتر بود و آن اتفاق دوباره تکرار نشد، اما در فضای مجازی با اقبال خوبی همراه بود و باید مدام مانند یک برنامه زنده با بچهها در ارتباط میبودیم.
فیلمی منتشر نشده از شعرخوانی زندهیاد قیصر امینپورخاطرهبازی شاعران با قیصر شعر انقلاب/ ماجرای شعرخوانی امینپور در روز تسخیر لانه جاسوسی+ فیلمانتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: ادبیات نوجوان کتاب ادبیات نوجوان کتاب زنده یاد قیصر امین پور سروش نوجوان راه اندازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۹۷۷۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای دعوای هند و شرکت مهندسی توسعه گاز چه بود؟
به گزارش خبرنگار مهر، نزدیک به یک دهه پیش شرکت مهندسی توسعه گاز ایران با شرکت (اس تی سی) هند قراردادی به منظور خرید ورقهای فولادی برای تولید خط لوله انتقال گاز به امضا رساند، اما این شرکت هندی به قرارداد خود پایبند نماند برای همین شرکت توسعه و مهندسی گاز ایران طی نامهای به شرکت «STC» اعلام کرد؛ تحویل فولاد به ایران در چهارچوب شرایط قرار داد ۲.۵ میلیارد دلاری سال ۲۰۱۴ میلادی طرفین نیست.
همچین در ادامه این نامه آمده است که اگر شرکت «STC» هر چه زودتر به ارسال تعهدات فولاد خود اقدام نکند، ایران مستقیماً با شرکت فولاد «ایسار» هند که فولار صادراتی را برای شرکت STC تأمین میکند، وارد معامله میشود.
حالا پس از نزدیک به ۱۰ سال امروز در جریان رسیدگی به گزارش کمیسیون انرژی درباره لایحه ارجاع اختلاف شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران با شرکت بازرگانی دولتی هند (استیسی) به داوری، کلیات این لایحه را تصویب کردند.
مصطفی نخعی، سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس، در تشریح این گزارش بیان کرد: در سال ۱۳۹۲ بین شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران و شرکت استیسی هند قراردادی بهمدت سه سال امضا شد که طرف ایرانی بر اساس این قرارداد به تعهدهای خود عمل کرد، اما شرکت بازرگانی دولتی هند در این مدت به کمتر از یکپنجم تعهدهای خود عمل کرده است.
سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس تصریح کرد: در صورت موافقت با این لایحه، امکان پیگیری حقوقی این موضوع به شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران داده میشود.
بر اساس این گزارش طبق این قرارداد ایران با شرکت «STC» هند، قرار بوده طی سه سال، ۲.۵ میلیون تن فولاد به ایران صادر شود که یک میلیون تن آن در سال اول و مابقی آن تا دو سال آینده انجام شود اما شرکت «STC» در سال اول تنها ۴۵۰ هزار تن فولاد به ایران تحویل داده است واکنون ایران با گذشت ۱۰ سال به دنبال غرامت از این شرکت است.
کد خبر 6090833 فاطمه صفری دهکردی